அமைதியான இரவொன்றில்
பாயில் கிடந்து
கொஞ்சம் வானை உற்று
நோக்கினேன்...
நேற்று இருந்த நட்சத்திரத்தில் ஒன்று
இன்று காணவில்லை
என்றேன் ...
எனதருகே இருந்த
எனது வீட்டவர்கள்
என்ன உளருகிறீர்கள்
நட்சத்திரங்களை சரியாக
எண்ண முடியுமா என்று
ஒரு கேலி கலந்த ஆச்சரியத்துடன்
என்னை பார்க்கிறார்கள்...
ஆம் எனக்கு சரியாக கணக்கு
தெரியாது என்றாலும்
அந்த ஒளி மிகுந்த நட்சத்திரம்
என்னை நோக்கி காதலோடு
கண் சிமிட்டும் தனித்துவத்தை எப்படி
என்னால் உணர முடியாமல் போகும்??
அந்த என் மீது
அதீத காதல் கொண்ட நட்சத்திரம்
நிச்சயமாக
இன்று இல்லை...
நேற்று நான் அதனோடு உரையாடியதில்
ஏதேனும் ஊடல் கொண்டு
இருக்குமோ என்னவோ என்று
சோகமாக அந்த வானத்தையே
பார்க்கிறேன்..
தன் ஊடலை துறந்து
எந்த நேரத்திலும் வரக் கூடும் என்று...
என் வீட்டவர்களோ அது சரி என்று
ஒரு மாதிரியாக சிரித்து விட்டு
உறங்க செல்கிறார்கள்...
நானோ இங்கே உறங்காமல்
தவிக்கிறேன்...
அது வரும் வழி பார்த்து...
#இரவுகவிதை.
#இசைச்சாரல்வானொலி.
நேரம் மாலை 5:37.
தேதி 16/11/23.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக