அந்த அழுக்கடைந்த பெட்டியில்
ஆயிரம் ஆயிரம் பொக்கிஷங்கள்
எனது உயிர்ப்பை சுமந்து
உறங்குகிறது...
நானே அதை எடுத்து
கொஞ்ச நேரம் முகர்ந்து
பார்க்க நேரமின்றி
திரிகிறேன்...
அதுவோ
என் அன்றாட பரபரப்பு சூழலை
குறைக்க வழியேதும்
இல்லையா என்று
ஏங்கி கிடக்கிறது...
நான் அதற்கு என்ன
சமாதானம் சொல்லி தேற்றுவேன்...
என் உயிரோட்டமான வாழ்க்கை
அதனோடு புதைந்து விட்டது என்று...
என் கண்ணீரை கொஞ்சம்
அனுமதிக்க
காலத்திடம் கேட்டு
மன்றாடும் அவலம்தனை
அது அறியக் கூடாது என்று
போராடும் நிலையை
இங்கே எவர் அறியக் கூடும்?
#இளையவேணிகிருஷ்ணா.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக